Wzorzec FCI nr 16/05.01.2011/GB
OWCZAREK STAROANGIELSKI (Bobtail)
WERSJA POLSKA : styczeń 2011
KRAJ POCHODZENIA: Wielka Brytania
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEJ WERSJI WZORCA: 13.10.2010
UŻYTKOWOŚĆ: Pies pasterski.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa I Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja 1 Psy pasterskie.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Aczkolwiek owczarek ten uważany jest za rasę brytyjską, to pochodzi on najprawdopodobniej od europejskich psów owczarskich w typie bergamasko lub owczarka południoworosyjskiego kojarzonych z psami z Wysp. Często nazywany jest „bobtail”. Jest to pies mocny, zwarty i bogato owłosiony.
Sierść jest bardzo charakterystyczną cechą, musi dawać ochronę przed najgorszą pogodą. Inteligentny i przyjazny, odznacza się szczególnie głębokim, głośnym szczekaniem, które odstraszyć może każdego intruza.
WRAŻENIE OGÓLNE: Mocny pies o kwadratowej sylwetce, symetryczny i sprawny, obficie ofutrzony. Nigdy nie może być wysokonożny. Jest krępy, dobrze umięśniony, bardzo silny i wytrzymały, i ma bardzo inteligentny wyraz. Charakterystyczna jest dla tego psa łagodnie wznosząca się linia górna i gruszkowaty kształt tułowia, gdy ogląda się go z góry; sylwetka nie powinna być zmieniona strzyżeniem. Owczarek staroangielski porusza się toczącym stępem lub kłusem, i szczeka niskim, charakterystycznym głosem.
WAŻNE PROPORCJE: Wielkość głowy proporcjonalna do wielkości tułowia. Długość kufy stanowi mniej więcej połowę długości głowy. Pies jest niższy w kłębie, niż w lędźwiach.
UZĘBIENIE: Zęby mocne, duże, równomiernie rozstawione. Szczęki mocne, zgryz nożycowy: siekacze szczęki zachodzą na siekacze żuchwy. Zgryz cęgowy
tolerowany, ale niepożądany.
OCZY: Szeroko rozstawione, ciemne lub porcelanowe (jedno lub obydwa).
Niepożądane oczy jasne. Preferowane powieki pigmentowane.
USZY: Małe, noszony płasko przy głowie.
SZYJA: Dość długa, mocna, łukowato wygięta.
TUŁÓW: Raczej krótki i zwarty.
LĘDŹWIE: Bardzo mocne, szerokie i łagodnie wysklepione.
KLATKA PIERSIOWA: Głęboka i pojemna. Żebra dobrze wysklepione.
OGON: Kiedyś tradycyjnie cięty lub szczątkowy od urodzenia.
CIĘTY: Tradycyjnie obcięty kompletnie.
NIECIĘTY: Noszony w sposób naturalny. Obficie owłosiony; włos twardy.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
ŁOPATKA: Ukośnie ułożona. W kłębie odległość między łopatkami jest mniejsza, niż w stawach barkowych. Łopatki nie powinny być zbyt mocno umięśnione.
ŁOKCIE: Dobrze przylegające do tułowia.
PRZEDRAMIĘ: Kończyny przednie idealnie proste, o masywnym kośćcu na całej długości. Dostatecznie długie.
ŁAPY: Małe, okrągłe i zwarte, o dobrze wysklepionych palcach i mocnych
opuszkach. Nie mogą być ustawione ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
KOŃCZYNY TYLNE:
WIDOK OGÓLNY: Zad dobrze umięśniony i krągły.
STAW KOLANOWY: Dobrze kątowany, ale bez przesady.
PODUDZIE: Długie, dobrze umięśnione.
STAWY SKOKOWE: Niskie.
ŚRÓDSTOPIA: Oglądane z tyłu równoległe.
ŁAPY: Małe, okrągłe i zwarte, o dobrze wysklepionych palcach i mocnych
opuszkach. Nie mogą być ustawione ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
CHODY: W stępie porusza się jak niedźwiedź, tocząc zadem. W kłusie ma mieć
dobry wykrok kończyn przednich i mocny napęd, zapewniany przez kończyny tylne. I jedne, i drugie poruszają się w prostej linii. Galop sprężysty. W wolniejszym tempie bywa, że pies idzie inochodem. W ruchu głowa trzymana jest naturalnie, niezbyt wysoko.
SZATA:
SIERŚĆ: Obfita, szorstka, kosmata, nie całkiem prosta, ale i nie kędzierzawa.
Nadzwyczaj obfity podszerstek tworzy gęstą, nieprzemakalną warstwę. Głowa mocno obrośnięta, tylko na uszach włos skromniejszy, szyja i kończyny przednie dobrze obrośnięte, szczególnie obfity włos na zadzie. Jakość i struktura sierści są ważniejsze, niż tylko jej długość i obfitość.
MAŚĆ: Różne odcienie szare, łupkowe lub błękitne. Tułów i zad umaszczone
jednolicie, z białymi skarpetkami lub bez. Niepożądane białe łaty na tułowiu. Głowa, szyja, kończyny przednie i brzuch białe lub z barwnymi znaczeniami. Niepożądany jakikolwiek odcień brązu.
WIELKOŚĆ:
WYSOKOŚĆ W KŁĘBIE:
Psy: Nie mniej, jak 61 cm.
Suki: Nie mniej, jak 56 cm.
Typ i harmonia budowy są ważniejsze, toteż wzrost nie powinien mieć największego znaczenia przy ocenie.
WADY: Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komfort życia psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
– Agresja lub wyraźna lękliwość
-Każdy pies, wykazujący deformacje budowy lub zaburzenia charakteru,
powinien być zdyskwalifikowany.
N.B. Samce mieć muszą dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne
w mosznie.
